1.Samuel 20:30-42

30 Saul, Yonatan'a öfkelenerek, "Seni sapık ve dikbaşlı kadının oğlu!" diye bağırdı, "Yişay'ın oğlunu desteklediğini bilmiyor muyum? Bu kendin için de, seni doğuran annen için de utanç verici.

31 Çünkü Yişay'ın oğlu yeryüzünde yaşadıkça ne sen güvenlikte olabilirsin, ne de krallığın. şimdi adam gönder, onu bana getir. O ölmeli!"

32 Yonatan babası Saul'a, "Neden ölmeli? Ne yaptı ki?" diye karşılık verdi.

33 Ama Saul Yonatan'ı öldürmek amacıyla mızrağını ona fırlattı. Böylece Yonatan babasının Davut'u öldürmeye kararlı olduğunu anladı.

34 Büyük bir öfkeyle sofradan kalktı ve ayın ikinci günü hiç yemek yemedi. Babasının Davut'u böyle aşağılamasına üzüldü.

35 Sabahleyin Yonatan Davut'la buluşmak üzere tarlaya gitti. Yanına bir uşak almıştı.

36 Uşağa, "Haydi koş, atacağım okları bul" dedi. Uşak koşarken, Yonatan onun ötesine bir ok attı.

37 Uşak Yonatan'ın attığı okun düştüğü yere varınca, Yonatan, "Ok ötende!" diye seslendi,

38 "Çabuk ol! Koş, yerinde durma!" Yonatan'ın uşağı oku alıp efendisine getirdi.

39 Olup bitenden habersizdi. Olanları yalnız Yonatan'la Davut biliyordu.

40 Yonatan, silahlarını yanındaki uşağa vererek, "Al bunları kente götür" dedi.

41 Uşak gider gitmez, Davut taşın güney yanından ayağa kalktı ve yüzüstü yere kapanarak üç kez eğildi. ıki arkadaş birbirlerini öpüp ağladılar; ancak Davut daha çok ağladı.

42 Yonatan, "Esenlikle yoluna git" dedi, "ıkimiz RAB'bin adıyla ant içmiştik. RAB seninle benim aramda ve soylarımız arasında sonsuza dek tanık olsun." Bundan sonra Davut yoluna gitti. Yonatan da kente döndü.

Ok ışaretiyle Gelen Ayrılık

Saul Yonatan'a yapmak istediğini açıklayınca, Yonatan kararlaştırdıkları gibi attığı bir okla Davut'a bu haberi açıklar. Davut ve Yonatan sonuçta ayrılırlar. Ancak Tanrı onların ayrılığında da onlarla beraber olduğundan her ikisi de Tanrı'nın belirlediği yolda ilerliyorlardı.

Bana hangi öğütler verilmektedir?

30, 31. ayetler: Kral Saul, Davut'u koruyan Yonatan'a öfkelenir ve krallığını koruması için Davut'un ölmesi gerektiğini ileri sürer. Ama bu, Tanrı'nın Egemenliği'ne isyan eden bir davranıştı. ısyanın en büyük nedeni Tanrı'nın Saul'u bırakarak Davut'u kral olarak seçmesiydi (15:26, 16:13). Kendi tutkularıma kapılıp, Tanrı'nın Egemenliği'ne karşı gelmedim mi?

33. ayet: Saul bu kez kötü ruhun etkisinde olmadığı halde mızrağını kendi oğluna fırlatır. ıradesine hakim olamadığından bu sert tavırları alışkanlık haline gelmişti. Bende de alışkanlık haline gelen günah yok mu?

34. ayet: Yonatan, Saul'un Davut'u öldürmek için yaptığı haince planları bildiğinden oruç tuttu. Davut'un hayatta kalması ya da ölümden kurtulması için doğrudan yapabileceği bir şey yoktu. Ama onun için oruç tutarak dua etti. Komşumun acılarına ortak oluyor muyum?

41. ayet: Davut Yonatan'a, yaşamı için minnet duyarak şükran ve saygı gösterdi. Yapılan yardımları kolayca unutuyor muyum? Saygı göstermem ya da minnettarlık duymam gereken kişiler var mı?

42. ayet: Davut ve Yonatan nihayet ayrılmak zorunda kalmışlardı. Yonatan Davut'un güvenliğinden endişelenip Rab'bin esenliğini bıraktı. ınsanın çok sevdiği birinden ayrılması gerçekten zordur, ama bu Rab'bin isteğiyse boyun eğilmesi gerekir. Bu tür ayrılıklar alçakgönüllülükle Tanrı'nın Egemenliği'ni kabul etmektir. Davut şimdi güvenecek hiç kimsesi olmayan bir yabancı konumundaydı. Ayrılmak yalnızlığı çağrıştırır. Ama Tanrı'nın isteği buysa, O'nun buyruğuna itaat ederek bu yolda O'nunla birlikte yürür ve asla yalnız kalmazsınız. Çöl olarak tanımlanan dünyamız, bu olaydan sonra Tanrı'nın yeni bir tarih başlatmasına sahne olacaktır.

Dua: Rabbim, ayrılmaların içinde gizli olan isteğini anlayarak yaşamayı bana öğret.