2.Korintliler 8:1-15

Cömertlik örneği

1>2 Kardeşler size, Tanrı'nın Makedonya'daki inanlı topluluklarına sağladığı lütuftan söz etmek istiyoruz: büyük sıkıntılarla sınandıklarında, coşkun sevinçleri ve aşırı yoksullukları tam bir cömertliğe dönüştü.

3 Ellerinden geldiği kadarını, hatta dahafazlasını kendi istekleriyle verdiklerine tanıklık ederim.

4 Kutsallara yapılan yardıma katılma ayrıcalığının kendilerine verilmesi için bize çok rica edip yalvardılar.

5 Ümit ettiğimizin ötesinde, kendilerini öncelikle Rab'be ve Tanrı'nın isteğiyle bize adadılar.

6 Bu nedenle, aranızda daha önce başladığı bu hayırlı işi tamamlaması için Titus'u isteklendirdik.

7 ımanda, söz söylemekte, bilgi ve her türlü gayrette, bize beslediğiniz sevgide, her şeyde üstün olduğunuz gibi, bu hayırlı işte de üstün olmaya bakın.

8 Bunu bir buyruk olarak söylemiyorum, sadece sevginizin içtenliğini ötekilerin gayretiyle karşılaştırarak sınamak istiyorum.

9 Rabbimiz İsa Mesih'in lütfunu bilirsiniz. O'nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu.

10 Bu konuda size yararlı olanı salık veriyorum. Geçen yıl bağış toplamaya ilk girişen, hatta buna ilk heveslenen siz oldunuz.

11 şimdi bu işi tamamlayın. şöyle ki, bunu candan arzuladığınız gibi, elinizden geldiğince tamamlamaya da bakın.

12 Çünkü istek varsa, bir kimsenin elinde olmayana göre değil, elindekine göre yardımda bulunması uygundur.

13>15 Amacımız sizi sıkıntıya sokup başkalarını rahatlatmak değildir. Ama eşitlik olsun diye, şimdi elinizdeki fazlalık onların eksiğini tamamladığı gibi, başka zaman onların elindeki fazlalık sizin eksiğinizi tamamlasın. Öyle ki, «Çok toplayanın artığı, az toplayanın da eksiği yoktu» diye yazılmış olduğu gibi, eşitlik olsun.

Cömert Bir Topluluk

Bu bölümde Pavlus, Korint kilisesiyle arasındaki güven ilişkisinin düzeldiğini görünce, onlardan Yeruşalim’deki kilise için maddi yardım istemektedir.

Tanrı’nın ayetlerdeki kimliği:

9. ayet: Bağışın gerçek ve tek örneği İsa Mesih’in kendisidir. Sınırsız zenginliğe sahip olan Mesih’in, zengin olmam için benim uğuruma ne kadar yoksul olduğunu derin düşünmeliyim (bk. Flp.2:5-8).

12. ayet: Tanrı ancak verebileceğimiz kadarını kabul edendir. Gerçek bağış, elimizde olmayanı değil, olanı vererek fedakarlıkta bulunmaktır.

13-15. ayetler: Tanrı eşitliği buyurandır. O, zengin kiliselerin ve imanlıların, fakir kiliselere ve imanlılara yardım etmesi aracılığıyla eşitliğin gerçekleşmesini isteyendir. Hiçbir malın sahibi ben değilim. şu anda sahip olduğum mallar, başkalarıyla paylaşmam için bana emanet edilmiştir. Bunları başkalarıyla paylaşacak mıyım?

Bana hangi öğütler verilmektedir?

1, 4, 6, 7. ayetler: Pavlus bağışı Rab’bin sağladığı lütuf olarak görüyordu. Makedonya’daki kiliselerin yaptığı bağış, onların başarısı değil, yalnızca Tanrı’nın lütfudur. Elimden gelenden fazlasını verdiğimi düşünerek gurura kapılmamalıyım, çünkü bütün onur Rab’be aittir.

1-5. ayetler: Makedonya’daki imanlıların bağış verme konusu, Korintliler’in yanı sıra, bizim için de iyi bir örnek teşkil eder. Onlar aşırı yoksulluklarında bile imanla verdiler. Bu, kutsalların arasındaki ilişki için adanan bir bağıştır. Bizler ve kilisemiz, fakir olan kiliselere, ihtiyaç içindeki kardeşlerimize ve Rab’bin hizmetinde tam gün çalışan kardeşlere destek veriyor muyuz? Bağış hayatımızı gözden geçirelim.

7, 8. ayetler: Bağış ya da yardım amacıyla verilen paranın aracılığıyla, kardeşlere olan sevgimizin ne kadar gerçek olduğunu görebiliriz. Fakir olan kiliselere ve kardeşlere yardım etmeden, yalnızca dua etmek iki yüzlülük sayılır. Çevremdeki ihtiyaç sahiplerini bulmalıyım.

Dua: Ya Rab, ben de imkanları kısıtlı olan .................. kilisesine veya ............... karde-şime yardım edeceğim.