Rab’bin öfkesinin bugünkü ayetlerde de devam ettiğini görüyoruz. Rab öf-kelen­meden önce uzun bir zaman sabırla bekler. Ama bir kez öfkelen­meye başladığında kimse O’nu durduramaz.

Tanrı’nın ayetlerdeki kimliği:

30, 31. ayetler: Tanrı Kendi ‘ağılına’ (Yahuda halkı) ve ‘dünyada yaşayan­lara’ (diğer uluslar) yargısından söz ediyor. Hiç kimse Rab’bin yargı­sından kaçamaz. O’nun bütün işleri adildir.

32, 33. ayetler: Bu ayetlerde, Rab’be hizmet etmeden kendi isteklerine göre yaşayanların sonlarının ne kadar perişan olacağı gösterilmektedir. Bu­rada söz edilen “ölüyü toplamak” deyimi, ölünün yıkanıp giydirilmesi anlamına gelmektedir. Ölünün gömülmemesi ısrail için utanç verici ve kor­kunç bir durumdu. Rab’be iman etmeden dünyasal onur peşinde koşan­ları bekleyen trajik son da böyledir.

34-38. ayetler: Özellikle ‘çobanlara’ ve ‘sürü başlarına’ (önderler) kor­kunç cezalar verilir. Kuzuyu avlamak için inini terk eden genç aslan gibi (38), Rab de kötü önderlerin hepsini cezalandırır. Halkı yanlış yola sürükle­yen kötü önderler Rab’bin yargısından kaçıp kurtulamayacaklardır (35). Çobanların (önderler) halkı doğru yoldan Rab’be yaklaştırıp onlara iyi bak-mak, imanda esenlik ve bolluk içinde yaşamalarına yardımcı olmak gibi sorumlulukları vardır. Halk yoldan saptığında bunun ilk sorumlusu önder­dir. Önder olarak sorumluluğumu gerektiği gibi yerine getiriyor mu­yum? Bana verilen ruhsal görevi doğru şekilde yerine getirerek, kardeşleri Rab’bin sözüyle besleyip koruyor muyum?

Dua: Rab, yargını daima hatırlayıp sürekli seninle yaşamak istiyorum.